Obibok na własny koszt: Szczątki Adama Dedio zostały odnalezione i zidentyfikowane

Symboliczny grób por. mar. Adama Dedio na gdańskim Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.

Fotografia: Obibok na własny koszt z dnia 29 lutego 2016 roku

Adam Dedio ur. 24 grudnia 1918 r. w Zakopanem – pseud. „Kopiec”, „Marynarz”, „Adrian”, „Draga”; nazwisko konspiracyjne Kazimierz Wrona.

We wrześniu 1939 r. brał udział w walkach z Armią Czerwoną i Wehrmachtem, trafił do niewoli niemieckiej.

Po uwolnieniu od 1941 roku był żołnierzem ZWZ-AK.
W lipcu 1944 r. został aresztowany przez Gestapo.
Po uwolnieniu wstąpił do partyzantki.

W lutym 1945 roku po rozwiązaniu oddziału i po uzgodnieniu z przełożonymi z AK wstąpił do MO, a następnie do Marynarki Wojennej, gdzie pełnił funkcję kierownika tajnej kancelarii, będąc jednocześnie oficerem wywiadu Okręgu Morskiego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego o kryptonimie „Semper Fidelis Victoria”.

17 maja 1946 r. zatrzymany przez UB, skazany na karę śmierci.

Został zamordowany 14 kwietnia 1947 roku w więzieniu karno-śledczym w Gdańsku.

20 czerwca 1990 r. postanowieniem Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni uniewinniony od zarzutów.

Szczątki Adama Dedio zostały odnalezione przez zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka 29 lipca 2015 roku na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.

Dotychczas razem z Moją Wnuczką opiekowaliśmy się symbolicznym grobem por. mar. Adama Dedio na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.

Mam cichą nadzieję, że doczesne szczątki śp. Adama Dedio spoczną w miejscu dotychczasowego symbolicznego Jego grobu, o którym w przyszłości nie zapomni Moja Wnuczka i będzie kultywowała polskie tradycje i kustoszowanie patriotyczne w Gdańsku.

Fotografie: Obibok na własny koszt z dnia 27.02.2015 r. w czasie porządkowania grobów i instalowania flag na kwaterze nr 14 gdańskiego Cmentarza Garnizonowego w przeddzień Święta Żołnierzy Wyklętych.

W dniu 1 marca 2015 roku odbyły się uroczystości z udziałem kandydata na urząd Prezydenta RP, Panem Andrzejem Dudą.

Poza odnalezieniem szczątków por. mar. śp. Adama Dedio, zostały na na kwaterze nr 14 gdańskiego Cmentarza Garnizonowego odnalezione również szczątki Sanitariuszki Danuty Siedzikówny ps. Inka, Feliksa Selmanowicza ps. Zagończyk.

Feliks Selmanowicz – pseud. „Zagończyk”, ur. 6 czerwca 1904 r. w Wilnie.

We wrześniu 1918 r., jako 14-latek, wstąpił do Samoobrony Wileńskiej; od kwietnia 1919 r. żołnierz I Batalionu Strzelców Nadniemeńskich.

Po zwycięskiej wojnie z bolszewikami służył w Milicji Ludowej Pasa Neutralnego jako naczelnik II rejonuIV Okręgu Trockiego.

Ranny podczas potyczki z Litwinami. W sierpniu 1939 r. zmobilizowany w stopniu sierżanta do batalionu KOP Troki.

Internowany przez Litwinów, zbiegł z obozu i rozpoczął działalność wywiadowczą w siatce wileńskiej SZP-ZWZ.

Aresztowany przez NKWD, skazany na śmierć, uciekł z transportu i kontynuował działalność wywiadowczą.

W 1944 r. trafił do 3 Wileńskiej Brygady AK por. Gracjana Fróga „Szczerbca”, potem do 5 Brygady mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, krótko był także w 4 Brygadzie „Narocz”.

Internowany przez sowietów w obozie w Miednikach Królewskich, został wywieziony do Kaługi, skąd w kwietniu 1945 r. uciekł i przedostał się do Polski. Od stycznia 1946 r. ponownie w 5 Brygadzie „Łupaszki” na Pomorzu.

Zatrzymany przez UB 8 lipca 1946 r. w Sopocie.

Skazany na karę śmierci.

Zamordowany 28 sierpnia 1946 r. razem z Danutą Siedzikówną „Inką” w gdańskim więzieniu przy ul. Kurkowej.

Szczątki Feliksa Selmanowicza ps. Zagończyk i Danuty Siedzikówny ps. Inka zostały odnalezione przez zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka 12 września 2014 r. pod płytami chodnika na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.