W dniu pogrzebu Blogera śp. Michała St. de Zieleśkiewicz, który odbył się w Koninie-Cukrownia w dniu 29 września 2014 roku zainstalowałem małą flagę na drzewie obok dwóch symbolicznych grobów Danuty Siedzikówny ps. Inka i Feliksa Selmanowicza ps. Zagończyk, które znajdują się na kwaterze nr 14 gdańskiego Cmentarza Garnizonowego.
Na cmentarz udałem się po tym, jak wracając spod pomnika Poległych Stoczniowców Gdańska przy Wałach Piastowskich samochód wjechał w stojący przy siedzibie Solidarności fragment muru Stoczni Gdańskiej im. Lenina - muru TW Bolka.
To wydarzenia podsunęło mi myśl udanie się na cmentarz by tam zapalić znicze w polskich barwach narodowych i kilka flag na symbolicznych grobach, bo było to po tym jak ekshumowano kilkanaście dni wcześniej m.in. szczątki zamordowanej nieletniej Inki i najprawdopodobniej por. Zagończyka z V Brygady Wileńskiej AK..
Instalacja flagi kończyła moją całodzienną gdańską pielgrzymkę poświęconą pamięci śp. Michała St. de Zieleśkiewicz, podczas której z marszu w kościele pw. Św. Brygidy "wymusiłem" na dwóch księżach celebrujących w tym dniu Mszę Świętą modlitwę za duszę śp. Michała St. de Zieleśkiewicz.
Chwała Im za to i moje Bóg zapłać za chrześcijańską bezinteresowną modlitwę za pokój duszy zmarłego nagle śp. Michała St. de Zieleśkiewicz, który kochał Polskę i Jej Narodowych Bohaterów, o których osobiście czcił i na co dzień przywracał pamięć o Nich, jak mało kto.
Dumny jestem,że Go poznałem, chociaż jedynie wirtualnie, a nie w realu, to jednak więź sympatii między nami zadzierzgnęła się już na zawsze, bo rzadko spotyka się w realu tak prawego o uczciwego człowieka o tak prawym charakterze.
Zainstalowaną na drzewie flagę w dniu 29 września 2014 roku ktoś ułamał i wetknął do kwiatów na symbolicznym grobie Inki.
Flaga na drzewie przy symbolicznych grobach Inki i Zagończyka, która jest widoczna na fotografiach z dnia 28 sierpnia 2015 roku była ponownie przeze mnie zainstalowaną nową flagą w dniu 7 października 2014 roku.
Wygląda na to, że śp. Michała St. de Zieleśkiewicz ma ją od tamtej pory pod swoją opieką.
Gdy przybywam na cmentarz widzę ją prawie od samego wejścia na kwaterę nr 14.
Zazwyczaj na kwaterze tej było zainstalowanych przeze mnie i Moją 4-letnią Wnuczkę w różnych miejscach 14 małych flag.
Tak było w przededniu święta Żołnierzy Wyklętych w dniu 27 lutego 2015 roku, gdy Moja Wnuczka sama wymieniła stare zniszczone flagi na nowe. Była bardzo dumna z tego, że przystroiła odświętnie symboliczne groby Inki, Zagończyka,Adama Dedio ps. Adrian, pomnik i płyty upamiętniające Polskich Bohaterów na kwaterze nr 14 gdańskiego Cmentarza Garnizonowego.
Fotografie i klipy filmowe z dnia 27 lutego 2015 roku są dostępne publicznie w moich galeriach fotograficznych i na kanałach YT. Zapraszam.
W dniu 28 sierpnia 2015 roku udałem się na gdański Cmentarz Garnizonowy by oddać hołd zamordowanej przed 69.latami w gdańskim więzieniu przez komunistycznych zbrodniarzy niepełnoletniej sanitariuszki V Brygady Wileńskiej AK Danucie Siedzikównie ps. Inka oraz por. Feliksowi Selmanowiczowi ps. Zagończyk.
Mordu sądowego dokonano w dniu 28 sierpnia 1946 roku o godz 6:15 nie dając szans na pełnoletność Danucie Siedzikównie, która pełnoletność osiągnęłaby w dniu 3 września 1946 roku.
Jestem kontent z tego, że coraz więcej osób pisze o tej dzielnej i mężnej dziewczynie, lecz jednocześnie martwi mnie to, że niektórzy piszący świadome lub nieświadomi dokonują w znanych powszechnie faktach różnego rodzaju przekłamań, przeinaczeń, dezinformacji, mylenia pojęć jak symbolicznych grobów i tablic pamiątkowych zainstalowanych w dniu 13 kwietnia 2015 roku w miejscu odnalezienia szczątków Inki i prawdopodobnie Zagończyka, które są przedstawiane jako symboliczne groby postawione w miejscu odnalezienia szczątków.
To jest wierutne kłamstwo i dezinformacja, bo symboliczne groby Inki i Zagończyka pojawiły się na kwaterze nr 14 w ramach prowadzonej przez IPN ogólnopolskiej akcji symbolicznych pogrzebów Żołnierzy Wyklętych i żołnierzy PPP-AK.
Nie wiem czemu ma służyć gmatwanie, manipulacja i dezinformacja oczywistych i powszechnie znanych i ogólnodostępnych faktów o istniejących symbolicznych grobach i płytach zainstalowanych po odnalezieniu szczątków Inki i najprawdopodobniej zagończyka.
Martwi mnie też i to, że teksty zawierające nieprawdziwe informacje są promowane na stronach szczycących się z rzekomego bycia stronami patriotycznymi, na których pospolici przestępcy, złodzieje cudzych tekstów i tożsamości - nicków są tolerowani prze administrację jak i są administratorami, co według mnie ewidentnie wyklucza wszystkich tamtejszych uczestników z kręgów ludzi prawych, a nie tylko polskich patriotów i pro-państwowców.
To są łajdacy, pasożyty i pospolici przestępcy, z którymi nigdy nie było i nie będzie mi po drodze.
Tacy powinni mnie się nieustannie bać i lękać, bo jestem znany z tego, że łajdaków nawet tych będących wcześniej rzekomymi moimi kolegami strzygę przy samej glebie i wsadzam do puszki.
Przekonali się o tym wojewodowie, prezydenci Gdańska, członkowie Zarządów Miasta Gdańsk, przewodniczący Rady Miasta Gdańska, radni, prezesi i dyrektorzy, moi kierownicy i szeregowi pracownicy. Ba, nawet senior biskup, Metropolita Gdański wie, że żartować z Polski i Polaków, rozkradanie mienia ogólnonarodowego może bardzo drogo kosztować, każdego bez wyjątków. Longinex, GPEC, zakładanie spółek a Hamburgu za środki państwowe, łapówki od "biznesmenów" ze STASI czy perełka jaką była i jest Stela Mari.
Nie bez kozery w 3miejskich brukowcach pisano o mnie jako o człowieku z kamiennym sercu, co było i jest prawdą, bo dla złodziei i łajdaków serce moje było i jest jak kamień - zero litości, bo rżnę i wyrywam z korzeniami każde zło.
Ad rem.
Niżej publikuję kilka fotografii z dnia 28 sierpnia 2015 roku w układzie to samo miejsce zastane, w trakcie porządkowania i przed jego opuszczeniem.
Odbudowany mur TW Bolka - tak nazwałem gdy go tam zainstalowano, po tym jak runął w dniu 29.09.2014 r.
Kwatera nr 14 Cmentarza Garnizonowego w Gdańsku - miejsce odnalezienia szczątków Inki i najprawdopodobniej Zagończyka oraz dwóch nieznanych mężczyzn.
Pamiątkowe płyty, które przez indolentów i ignorantów, którym kopiowania cudzych tekstów i ich edycja kiepsko wychodzi i piszą o nich, że są rzekomo nowymi "symbolicznymi grobami", co jest nieprawdą.
Miejsce po ostatnio przeprowadzonych ekshumacjach IPN w 2015 roku. Przy tablicach po prawej zniknęły flagi narodowe, które w tych miejscach trwały ponad rok od ich zainstalowania.
Miejsce po ostatnio przeprowadzonych ekshumacjach IPN w 2015 roku.
Miejsce po ostatnio przeprowadzonych ekshumacjach IPN w 2015 roku. Widoczna po prawej flaga śp. Michała, zainstalowana na drzewie obok symbolicznego grobu Inki.
Miejsce po ostatnio przeprowadzonych ekshumacjach IPN w 2015 roku.
Pomnik i płyty chodnikowe, pod którymi odnaleziono szczątki ludzkie podczas ekshumacji prowadzonej przez IPN we wrześniu 2014 roku. Fotografie w moich galeriach fotograficznych Google i filmy na moich kanałach YT.
Dwa symboliczne nagrobki w kolorze brązowym. Po lewej Zagończyka i po prawej Inki, a nad nimi jedyna flaga upamiętniająca śp. Michała St. de Zieleśkiewicz, która ocalała z 14 zainstalowanych w dniu 27 lutego 2015 r. Większość z nich była na swoim miejscu w dniu 24 maja 2015 roku, bo tego dnia pogadałem z Inką i postanowiłem z żoną i synem pójść głosować na Andrzeja Dudę podczas II tury wyborów prezydenckich. W pierwszej turze nie braliśmy udziału.
Pomnik po uprzątnięciu liści i drobnych gałęzi.
Symboliczne groby po ich uprzątnięciu, zainstalowaniu nowych flag, zniczy i kwiatów. Na drzewie flaga poświęcona śp. Michałowi.
Tablica nagrobna symbolicznego groby Inki po uprzątnięciu, wymianie wkładu i zapaleniu w polskich barwach narodowych.
Mój podpis, wkład w kolorach biało-czerwonych, flagi, róże w barwach narodowych Polski.
Śp. Danuta Siedzikówna była z tego samego rocznika jak Moja śp. Mama.
Mama była nieco starsza, bo przyszła na świat w kwietniu 1928 roku.
Skrzywdzili tym nie tylko mnie i moich najbliższych ale i moich podopiecznych, który pomagam stawać na własne nogi i przywracam do życia we wspólnocie, która wcześniej ich wypluła i wyrzuciła poz margines z przyczyn od nich niezależnych.
Skrzywdzili też moich zmarłych przyjaciół i bohaterów, którzy jako jedyni mnie nie zdradzili i nie donieśli na mnie do moich wrogów, z którymi ci moi konfidenci tubylczy i zza wielkiej wody rzekomo walczyli i walczą.
Żałośni hipokryci, którym najwidoczniej paranie się donosami jak za dobrych starych lat PRL nigdy nie zbrzydnie, bo dziś są konfidentami społecznymi. Wcześniej to zawsze wygrywali w SB Lotku, jak ich guru TW Bolek, u których byli za lokajów, fanatycznych wyznawców swojego konfidenckiego guru, przy którym swoje gniazdka wili i budowali kariery polityczne i związkowe posiadając od 1979 roku informacje o agenturalnej przeszłości swojego guru - TW Bolku. To im nie przeszkadzało by tego konfidenta bezpieki windować w hierarchii strajkowej, związkowej i politycznej. Milczeli zachowując się jak mafia, bo najwyraźniej byli związani jak nie z nową mafią - abo eSBeczą - budujący nową demokrację socjalistyczną - by Cz. Kiszczak, który był bardzo zadowolony z omerty jaką zachowują działacze konstruktywnej opozycji, która powstawała po prostu z inspiracji komunistycznej bezpieki - jak nie cywilnej, to w brązowych trzewikach.
Partie pookrągłostołowe powstawały w większości z inspiracji i z udziałem bezpieki Cz. Kiszczaka i jej tajnych współpracowników na podstawie jego dyrektyw zawartych w rozkazie MSW o nr 0015.
Mnie nikt nie znajdzie w aktach IPN, anie na listach konfidentów bezpieki opublikowanych przez B.Wildsteina w przeciwieństwie do konfidentów, którzy mnie zdekonspirowali, ujawniając moje dane i pisząc donosy do władzy reżimowej III RP, którą ci konfidenci rzekomo zwalczają - szkoda, ze tylko pod publiczkę, tylko na bardzo bezpieczną odległość, a do tego wirtualnie.
Moje dane personalne można znaleźć w katalogu IPN, lecz jedynie w kategorii osób represjonowanych przez komunistycznych zbrodniarzy i osadzonych w stanie wojennym w areszcie w gdańskim więzieniu.
Ad rem.
Gdy dotarłem pod pomnik i wykonywałem dokumentację fotograficzną pomnika
To co pozostało po pierwotnej wersji pomnika, dziś rozebranego z blach - okradzionego w czasie konserwacji.
Po 3-kroć HAŃBA!
zagaiłem rozmową Młodą Panią, która wykazała bardzo duże zainteresowanie tym, co starałem się w bardzo krótkim czasie przekazać.Zależało mi by przekazać informację o napisie wyciętym przez mojego brata na ramieniu poprzecznym krzyża pomnika i historii z tym napisem i moim bratem związanej.
Pani wykazywała się nie tylko cierpliwością, ba, była żywotnie zainteresowana moimi relacjami, tak więc trochę nam zeszło czasu, co każdy może sam sprawdzić zaglądając w szczegóły fotografii zamieszczonych w całości z tego dna tu: https://plus.google.com/u/0/photos/108910137865025242278/albums/6188159072205190817
Wychodzi, że ponad godzinę byłem kataryniarzem gdańskim, który niczym Wolna Europa nadawał zez cenzury.
Jak się później okazało Pani ta była pracownikiem krakowskiej uczelni, tak więc tym bardziej było mi miło przekazać jedynie malutką cząstkę mojej wiedzy, którą posiadam z tytułu uczestniczenia i współtworzenia historii poczynając od grudnia 1970 roku aż po dzień dzisiejszy.
Tym bardziej jest to cenna wiedza, bo przez prawie 30 lat moja wiedza o wydarzeniach historycznych w których uczestniczyłem i osobiście tworzyłem nikomu wcześniej nie przekazywałem, bo nie byłem wyznawcą TW Bolka, tak jak inni, a w tym nawiedzeni i fanatyczni jego wyznawcy, którzy trwają ze swoją wiarą w guru po dzień dzisiejszy.
Nie byłem też jego lokajem, nie budowałem przy tym konfidencie bezpieki swojego gniazdka, lecz jak tylko powiązałem całą moja wiedzę o TW Bolku i skojarzyłem fakty zdobyte od znajomych i jego sąsiadów z gdańskich Stogów i ul. Wrzosy, to ułożył mi się pasjans SB Lotka - TW Bolka.
Dla niedowiarków przypomnę, że od 1975 roku mieszkałem na gdańskich Stogach u kwiaciarki gdańskiej, z którą razem z moim bratem wykonywaliśmy i składaliśmy wieńce pod pomnikiem Jana III Sobieskiego w dniu 3 Maja, na Jana i w dniu 11 listopada oraz w dniu 16 grudnia pod bramą Nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina.
Ponadto od września do końca listopada mieszkałem na dziko w byłym mieszkaniu TW Bolka przy ul. Wrzosy, w którym mieszkała moja kuma z rodzicami i bratem. Ich Matka przyjaźniła się z Danutą W. i pomagała jej w prowadzeniu domu i przy opiece nad dzieci TW Bolka.
To Matka mojej kumy, która ciężko chorowała na artretyzm i nie mogła czasem w ogóle zasnąć była naocznym świadkiem wydarzeń jakie miały miejsce w dniu 15 sierpnia 1980 roku przed godz. 6 rano przed blokiem w którym mieszkał TW Bolek oraz na klatce schodowej.
Niestety pseudo gwiazdy i pseudo wybitni działacze konstruktywnej opozycji strzegący patentu na działalność opozycyjną i omerty o agenturalnej przeszłości TW Bolka zdobytej przeze mnie wiedzy nie dostrzegają po dziś dzień, bo głoszą jedynie słuszną prawdę - ich, podobnie jak ich wcześniejszy guru TW Bolek, Borsuk itp. łajdaków, którzy dziś widnieją w katalogach IPN jako konfidenci komunistycznej bezpieki.
Dziś tchórze, dekownicy i dezerterzy wiejący i korzystający z okazji wyjazdu z PRL non stop i nieustannie raczą dokazywać i pouczać tych, którzy nie byli dekownikami, tchórzami, uciekinierami,dezerterami lecz walczyli wybierając więzienie i represje w PRL, bo walczyć z komuną można było na miejscu, a nie na bezpieczną odległość nie ponosząc żadnego ryzyka.
Nie wiem ile czasu liczonego w godzinach spędziłem z Młodą Krakowianką pod pomnikiem opowiadając Jej jak najwięcej, czasem bardzo chaotycznie i skacząc z tematu na temat, które po prostu się zazębiały lub wypływały z chronologii wydarzeń historycznych. Zazwyczaj za dużo staram się przekazać w bardzo upakowanej formie.
Tym bardziej, że pod pomnikiem spotykam ludzi przyjezdnych, którzy chcą zwiedzać Mój Piękny Gdańsk, który jest jako Moje Ukochane Miasto moim oczkiem w głowie, o które dbałem i dbam zarówno pełniąc funkcje w mieście jak i ich nie pełniąc. To jest Moje Miasto, jak w piosence.
Młoda Krakowianka poznała mój nick, dwukrotnie się przedstawiłem, pokazałem też szczególny dowód potwierdzający moje dane personalne i pełnioną funkcję, lecz Młoda Krakowianka nie zapamiętała.
Nie podaję nazwiska dwukrotnie, lecz w tym wypadku tak było. Trzeciego razu już nie było pomimo nalegań Młodej Krakowianki. Nick mój zaś zapisała w swoim telefonie i bardzo jestem ciekaw czy trafi na ten mój blog?
No i czy po sznurkach/linkach trafi na inne moje blogi gdzie zdobędzie wszelkie informacje o mnie z bardzo obszerną dokumentacją archiwalną dotyczącą mojej osoby oraz pełnionych w przeszłości funkcji.
Jeśli Pani to czyta, to bardzo serdecznie Panią pozdrawiam i gratuluję.
Po pożegnaniu się z Młodą Krakowianką przystąpiłem do wykonywania moich polskich obowiązków wynikających m.in. ze znajomości ze śp. Anną Walentynowicz, z którą dane nam było spotkać się w gdańskim więzieniu w dniu 3 września 1982 roku w pomieszczeniach administracyjnym podczas zdawania przedmiotów wartościowych do więziennego depozytu. Pisałem o tym m.in. na niepoprawni.pl, blogu Kataryny www.kataryna.blox.pl i w licznych komentarzach po zamachu smoleńskim oraz opowiedziałem o moim spotkaniu z Anną Walentynowicz, jej synowi, Januszowi Walentynowicz, bo to o nim była mowa w pomieszczeniu administracyjnym, bo dotyczącym złotego medaliku jaki miała jego matka, który zdawała do więziennego depozytu.
Pani udała się do nowoczesnej propagandy o nie mojej Solidarności tj. Europejskiego Centrum Solidarności, które nie ma nic wspólnego z pierwszą, prawdziwą Solidarnością.
Chała i megalomański kicz.
Jak zwykle ktoś skradł flagę jaką ja lub Pani Aleksandra Olszewska z kiosku z pamiątkami instalujemy przy tablicy Bł. Ks. Jerzego Popiełuszko i przy Jej, już wyblakłej od słońca i wody fotografii.
Figura bosego stoczniowca, którego bez skarpetek puścił TW Bolek i zdrajcy, ba, fałszywi koledzy i tacy sami patrioci, którzy zniszczyli i rozkradli liczący się w świecie polski przemysł stoczniowy.Pomogli w grabieży funkcjonariusz nowej Bolkowo-Kiszczakowskiej Solidarności, pełniąc jednocześnie funkcje związkowe i członków rad nadzorczych i siedząc w kieszeni zarządów, jak w Stoczni Gdyni w kieszeni mafijnych figurantów zainstalowanych tam przez WSW/WSI.
Zainstalowałem w miejsce skradzionej nową flagę.
Spod pomnika udałem się w stronę starówki mijając po drodze pomnik księdza prałata śp. Henryka Jankowskiego przy Bazylice Mniejszej, kościele pw. Św. Brygidy oraz pomnik Ofiar Ludobójstwa Wołyńskiego, tuż obok.
Kolejnym etapem mojej pieszej wędrówki była Motława, Długie Pobrzeże, Droga Królewska - Długi Targ, przy którym pracowałem do 1982 do 1993 roku, Studnia Neptuna, Dwór Artusa, Ratusz Głównego Miasta, ulica Długa, Złota Brama, Targ Węglowy, ul. Bogusławskiego i Okopowa przy której wykonałe fotografie budynku w którym mieści się gdański oddział NBP. Zahaczyłem też o mój kościół pw. Św. Ignacego Loyoli, Kolegiatę Staroszkocką i oruńską rezydencję abp. L.S. Głódź, Metropolity Gdańskiego.
Zajrzałem też na teren po wyburzonej Stoczni Gdańskiej pod koncerty, festyny i odpusty jarmarczne, gdzie akurat trwała próba generalna
Piękne jest Moje Miasto, prawda?
Fotografie nicą wykonywałem z ręki bez statywu wstrzymując oddech i zamierając w bezruchu na kilka sekund.
Niestety widać to na kiepskiej jakości fotografiach z powodu ruchu aparatu.
Piękne Miasto i wspaniale spędzony dzień w Moim Kochanym Gdańsku.
W tym roku jak w żadnym innym nie otrzymałem zaproszenia na imprezki około solidarnościowe, z których nie korzystałem dotychczas, bo uważam, że nie ma czego świętować.
No chyba, że ktoś chce świętować totalną klęskę i zdrada, które zasługują wedle niewolników PRL Bis na czczenie. Podobnie jak nie znajduję podstaw do nadstawiania piersi pod odznaczenia za ustanowienie oligarchicznego i agenturalnego PRL Bis w miejsce pierwszego PRL.
Wracając do domy myślami bylem przy ważniejszym wydarzeniu jakie miało mieć miejsce w niedzielę 30 sierpnia 2015 roku przy skwerze obok kościoła pw. Jana Bosko na Mojej gdańskiej Oruni przy ulicy Gościnnej i Trakcie Św. Wojciecha, gdzie odbędzie się odsłonięcie pomnika poświęconego sanitariuszce V Brygady Wileńskiej AK Danuty Siedzikówny ps. Inka, którą postanowiliśmy zakwaterować obok kościoła Salezianów.
Wszak u Salezianów na początku wojny uczyła się przyszła Inka w Różanystoku na Podlasiu.
Byłem tam w 1981 roku w delegacji Solidarności jako członek KZ z GSR razem z prałatem H. Jankowskim na uroczystości koronacyjnej obrazu Matki Boskiej Różanystockiej.
W bardzo wieli miejscach byłem tam gdzie była Danuta Siedzikówna, bo i w jej miejscu uroczenia i zamieszkania koło Narewki, w same Narewce, Bielski Podlaskim, Różanymstoku, Miłomłynach i w gdańskim więzieniu, w tym samy pawilonie centralnym, w którym w piwnicznym lochu została zamordowana razem z Zagończykiem, także z V Brygady Wileńskiej AK, tak jak Inka.
Nie mam informacji o Uroczysku Toliło, tzw. 14 w Puszczy Białowieskiej, gdzie miała miejsce zbrojna potyczka AK z bezpieką i NKWD, w której zginęło dwóch Żołnierzy Wyklętych, których groby są nieopodal Uroczyska.
Czy wśród nich na "14" była Inka?
Tego nie wiem, lecz nie jest to wykluczone.
Byłoby to kolejne miejsce, w którym chodziłem po Jej śladach.
Rozpisałem się ponad miarę. Kończę, by sobie wstydu oszczędzić. ;O))))
Obibok na własny koszt
PS
Piszę i edytują, zapisuję i wracam do edycji bezpośrednio w edytorze bloga, aż w końcu okaże się, że będę musiał dodać moje relacje z niedzielnej oruńskiej uroczystości odsłonięcia pomnika Inki, co byłoby z wszech miar niewskazane, a przede wszystkim na rozmiar tekstu i grafiki - fotografii.
Onwk.
PPS
A jednak publikuję już po niedzielnej imprezie na Mojej Oruni, które od niedzieli 30 sierpnia 2015 roku posiada swój pomnik bohaterskiej sanitariuszki Inki. Dopełniło się moje kolejne marzenie, z którego jestem tak samo dumny jak z wybudowanej moim staraniem nowej szkoły na Górnej Oruni. W Gdańsku zabrakło miejsca na pomnik Inki, znalazło się na Mojej Oruni. O ile Bóg pozwoli moja relacja ukaże się wkrótce.
Onwk.
Chwała Bohaterom!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.